زمینه و هدف درخواست نامتناسب تست های تیروییدی امری مسیله ساز است. به جز موارد درخواست نابه جای تست های عملکرد تیرویید، باید به این نکته توجه کرد که سنجش هورمون TSH (Thyroid stimulating hormone) به تنهایی حساسیت زیادی برای افتراق موارد کم کاری و پرکاری تیرویید از موارد با عملکرد طبیعی این غده را دارد. پژوهش حاضر به بررسی الگوهای درخواست تست های عملکردی تیرویید و موارد منطقی درخواست آن ها پرداخته است. روش کار تعداد 488 بیمار که در بازه زمانی مهر تا اسفند سال 1397 در بیمارستان فیروزگر بستری و تست های تیروییدی برای آن ها درخواست شده بود، وارد این مطالعه مقطعی شدند. نمونه ها با ارزیابی بالینی و اخذ شرح حال با هدف یافتن ضرورت درخواست تست تیرویید بررسی شدند. در صورت محتمل بودن تشخیص اختلالات عملکرد تیرویید در مرحله بعد آزمایشات درخواستی از نظر انطباق با الگوریتم ها و دستورالعمل های موجود بررسی شدند. نهایتا در صورت منتهی شدن بررسی های آزمایشگاهی به تشخیص نهایی، متناسب بودن تست عملکردی درخواستی با تشخیص نهایی بررسی شد. یافته ها: میانگین TSH T4 (Thyroxine) و T3 (Triiodothyronine) بیماران به ترتیب برابر mlU/L58/3، µ, g/dL 68/7 و nmol/L 61/1 بود. در مورد فراوانی درخواست های غیرضروری، T3 با 2/99%، TSH با 6/60%، و T4 با 4/59 % به ترتیب بیشترین تا کمترین فراوانی را به خود اختصاص دادند. تمامی درخواست های تست های fT3 (Free, Triiodothyronine) و fT4 (Free, Thyroxine) غیرضروری بودند. بیشترین علت های ضروری که آزمایشات تیروییدی درخواست شده بود به ترتیب هیپوتیروییدی، آدنوم هیپوفیز و Congestive heart failure (CHF) جبران نشده بودند. شایع ترین الگوهای درخواست تست های عملکرد تیروییدی به ترتیب TSH، T4وT3با 87/69% و TSH و T4 با 57/15% بودند. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که درخواست هم زمان تمام شاخص های تیروییدی امری شایع است و الگوهای نامتعارف درخواست تست عملکرد تیرویید، موارد متعدد درخواست این تست ها و در نظر نگرفتن سطح TSH طبیعی، باعث درخواست غیرضروری تست های عملکرد تیرویید می شود؛ بنابراین، بر اساس این نتایج پیشنهاد می شود که اندازه گیری تست های عملکردی تیرویید فقط در موارد منطقی و با الگوی مناسب انجام شود و از درخواست هم زمان همه تست های تیروییدی در مرحله اول خودداری شود.

زمینه و هدف: بروسلوز بیماری مشترک بین انسان و دام است که کنترل آن به میزان شیوع بیماری در جمعیت دامی وابسته است. هدف از این مطالعه مقایسه حساسیت و ویژگی تست های رایج تشخیص بروسلوز می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی – تحلیلی، 297 نمونه سرم از یک گله دام که سابقه سقط جنین داشتند تهیه و از نظر تست های رایت، رزبنگال، -2 مرکاپتواتانل، فیکساسیون کمپلمان و الایزا مورد آزمایش قرار گرفتند. هم چنین از نمونه های مثبت سرمی، غدد لنفافی و ارگان هایی که احتمال آلودگی می رفت نمونه کشت میکروبی تهیه گردید.یافته ها: در مجموع از تعداد 297 نمونه آزمایش شده با روش های فوق، حساسیت تست های رایت، رزبنگال، 2- مرکاپتواتانل، فیکساسیون کمپلمان و الایزا به ترتیب 89، 81.5، 75.3، 89.7 و 93.2 درصد تعیین گردید و ویژگی تست ها به ترتیب 97.4، 94، 96، 98 و 99.3 درصد تعیین شد.نتیجه گیری: این بررسی مشخص می کند تست های الایزا، فیکساسیون کمپلمان و رایت از سایر تست ها حساسیت بیشتری دارند. هم چنین در این مطالعه تست الایزا به عنوان حساس ترین و اختصاصی ترین تست تشخیصی سرولوژیک بروسلوز شناخته شد.

زمینه و هدف: بیماری بروسلوز یکی از مهمترین بیماری های مشترک انسان و دام می باشد که انتشار گسترده جهانی داشته و در بسیاری از نقاط ایران نیز به صورت بومی وجود دارد. با توجه به این که عفونت بروسلایی دارای علایم بالینی متنوع و گمراه کننده است، روش های آزمایشگاهی ساده، ارزان و مطمئن در شناسایی عفونت های بروسلایی کمک شایانی می نماید. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اعتبار تست سرولوژی رایج مورد استفاده در تشخیص این بیماری (تست رایت) انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه، 340 بیمار مبتلا به بروسلوز از بین بستری شدگان بخش عفونی به صورت تصادفی انتخاب شدند و آزمایش سرولوژی رایت آنان مورد بررسی قرار گرفت. حساسیت تست رایت یک بار بر مبنای تیتر 1.160 و بار دیگر بر اساس تیتر 1.80 محاسبه گردید. برای محاسبه ویژگی تست رایت، 160 نفر از بیماران غیر بروسلوزی که برای آنها آزمایش رایت درخواست شده بود (گروه شاهد)، انتخاب شدند و ویژگی تست رایت نیز بر اساس تیتر 1.160 و 1.80 محاسبه گردید.یافته ها: بیماران مبتلا به بروسلوز 53.8% مذکر و 46.2% مونث و غیر مبتلایان به بیماری، 52.7% مذکر و 47.3% مونث بودند. حساسیت تست رایت بر مبنای تیتر 1.80 و 1.160 به ترتیب 91.8% و 80.6% به دست آمد. ویژگی تست رایت بر اساس تیتر 1.80 و 1.160 به ترتیب 97.5% و 100% به دست آمد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این تحقیق، می توان اذعان داشت که تست رایت که به طور رایج در بررسی های همه گیر شناختی و تشخیصی مورد استفاده قرار می گیرد، دارای اعتبار قابل توجهی است و می تواند هنوز هم به عنوان تست غربالگری اولیه با تیتر 1.80 و تست تشخیصی با تیتر 1.160 مورد استفاده قرار گیرد. بدیهی است برای تشخیص قطعی سایر تست ها و در صورت ضرورت، کشت می تواند مورد استفاده قرار گیرد.

1زمینه و هدف: بروسلوز از بیماری های عفونی شایع منتقله از حیوان به انسان است. جهت تشخیص بروسلوز از روش های مختلف کشت خون، سرولوژی، PCR و الیزا استفاده می شود. این مطالعه با هدف مقایسه ارزش تشخیصی تست های الیزا با تست های سرولوژیک بروسلا در بیماران مبتلا به بروسلوز انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی مقطعی که از فروردین تا اسفند سال 1397 انجام شد، 231 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان سینا شهر همدان با علایم بالینی و تشخیص احتمالی بروسلوز وارد مطالعه شدند و همزمان با انجام آزمایشات سرولوژی رایت، کومبس رایت و 2ME ازنظر IgG و IgM به روش الیزا نیز انجام شد. سپس نتایج آزمایشات تجزیه وتحلیل گردید. یافته ها: درمجموع (64/63%)147 مرد و (36/36%)84 زن با میانگین سنی 16/16±60/44 سال وارد مطالعه شدند. نتایج IgG و IgM به ترتیب در 1/80% و 30/30% مثبت و مبتلا به بروسلوز بود. حساسیت IgG درمقایسه با تست های سرولوژی 2ME، رایت و کومبس رایت در نقاط برش مختلف بین 28/94%-80/83 و ویژگی آن بین 34/33%-20 بود. حساسیت IgM نیز در نقاط برش مختلف بین 40%-78/34 و ویژگی آن بین 47/89%-67/78 دیده شد. نتیجه گیری: درمقایسه با تست های سرولوژی تشخیصی بروسلوز، IgG دارای حساسیت بیشتر و IgM واجد ویژگی بالاتری است. درصورت عدم دسترسی به تست های سرولوژیک می توان از الیزا جهت تشخیص بروسلوز استفاده کرد. اما به دلیل ارزش تشخیصی پایین تر نمی تواند جایگزین آنها شود.

تست ورزش وسیله ای مهم در تشخیص و تعیین پیش آگهی در مبتلایان به بیماری عروق کرونر میباشد. ولی با پیشرفتهای وسیع در تشخیص بیماری عروق کرونر بواسطه آنژیوگرافی عروق کرونر، مشخص گردید که حساسیت تشخیصی تست ورزش در بعضی از مبتلایان به بیماری عروق کرونر کم می باشد. ارایه راهکارهایی جهت افزایش قدرت تشخیصی و حساسیت تست ورزش در بیماران با آنژین صدری میتواند سبب افزایش قدرت تشخیصی و بهبود پیش آگهی در این بیماران شود. در این مطالعه 218 بیمار (130 مرد و 88 زن) از سن 30 تا 74 سالگی (7 ±  50 سال) که همه آنها مورد تست ورزش قرار گرفتند و سپس با توجه به نیاز به اقدام تشخیصی بیشتر، آنژیوگرافی عروق کرونر برای آنها انجام گردید. تست ورزش در همه بیماران با استفاده از اشتقاق V4r (بجای اشتقاق V2) و 11 اشتقاق استاندارد دیگر انجام و در نهایت نتایج تست ورزش و آنژیوگرافی آنها مورد بررسی قرار گرفت. از 218 بیمار، 148 بیمار دارای تنگی بیش از 75% سطح مقطع در یک یا بیشتر عروق کرونر بودند . 103 نفر از 148 بیمار با تنگی برجسته در عروق کرونر (بیش از 75 % سطح مقطع) دارای تست ورزش مثبت در اشتقاقهای استاندارد بودند. 25 بیمار نیز همزمان دارای تست ورزش مثبت در الکتروکاردیوگرام با 11 اشتقاق استاندارد و اشتقاق V4r بودند. 15 بیمار خصوصیات تست ورزش مثبت را فقط در اشتقاق V4r داشتند. با افزودن اشتقاق V4r به 11 اشتقاق استاندارد دیگر حساسیت تست ورزش از 5/69 % به 80 % رسید. استفاده از اشتقاق V4r حساسیت تست ورزش را در تشخیص بیماری شریان کرونر راست و کرونر چرخشی چپ افزایش می دهد، ولی این افزایش حساسیت تست ورزش برای تشخیص بیماری بقیه ی شاخه های عروق کرونر مشاهده نگردید.

زمینه و هدف: سپسیس نوزادی مهمترین بیماری 28 روز اول زندگی است که تشخیص قطعی وجود آن به کمک کشت خون است. تست (CRP (C-reactive protein روشی جهت تشخیص زودرس سپسیس است که علی رغم سادگی چندان مورد استفاده نمی باشد. این مطالعه با هدف تعیین ارزش تشخیصی آن در سپسیس انجام گرفته است.مواد و روش کار: این مطالعه مقطعی بوده و بر روی نوزادان بیمارستانهای شاهرود انجام گرفته است. 100 نوزاد ترم که با شک سپسیس بستری بودند انتخاب و CRP کیفی آنها در 6 ساعت اول بستری، 24 و 48 ساعت بعد با آزمایشات روتین سپسیس اندازه گیری شد. میزان مثبت بودن CRP بیشتر و مساوی یک مثبت در نظر گرفته شد.یافته ها: بیشترین موارد سپسیس قطعی در محدوده وزنی بالاتر از 2500 گرم قرار داشته است (p<0.01). 61% نوزادان مورد بررسی ترم بوده که در بین آنها 78.6% مبتلا به سپسیس قطعی بودند که تفاوت معنی داری با سایر گروه های سنی داشتند (p<0.007). در خصوص مقدار CRP در نوبت اول، دوم و سوم سنجش رابطه معنی داری بین میزان مثبت شدن CRP و سپسیس قطعی به دست آمد و مشخص شد حساسیت این تست بویژه در 24 تا 48 ساعت اول بستری نوزاد در تشخیص سپسیس قطعی بسیار بالا می باشد.نتیجه گیری: این پژوهش نشان داد که سطح سرمی CRP می تواند به عنوان یک تست سریع بویژه در 24 تا 48 ساعت اول بروز علایم سپسیس نوزادی در تائید و یا رد سپسیس با حساسیت بالا کمک کننده باشد.

مقدمه: سندرم تونل کارپال یک اختلال شایع بخصوص در زنان سنین 30 تا 60 سال می باشد که به علت فشرده شدن عصب مدیان درون تونل مچ دست ایجاد می گردد. با توجه به شیوع این بیماری و نامشخص بودن قدرت تشخیص بالینی و عدم دسترسی گسترده به تست های الکترودیاگنوستیک، این تحقیق انجام گرفت با این هدف که قدرت تشخیصی تست فالن با سرعت هدایت عصبی (Nerve Conduction Velocity, NCV) مقایسه گردد و در صورت امکان جایگزین NCV گردد.روش کار: مطالعه بصورت مورد- شاهدی بر روی 93 نفر (در مجموع 97 دست) انجام گرفت. تست بالینی فالن جهت معاینه بیماران انتخاب گردید و تشخیص قطعی بر اساس تست های الکترودیاگنوستیک گذاشته شد و بر مبنای آن قدرت تشخیصی تست فالن سنجیده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار Minitab و آزمون کای اسکوئر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: 75 نفر (75.2%) افراد مورد مطالعه زن بودند. میانگین سنی گروه بیماران، 39.1 سال و گروه شاهد 39.4 سال بود. حساسیت تست فالن 85.3% و ویژگی آن 88.5% به دست آمد. در این مطالعه تست تینل نیز مورد بررسی قرار گرفت که حساسیتی 57% و ویژگی برابر 86% داشت.نتیجه گیری: مثبت شدن تست های بالینی تاییدی بر وجود این سندرم در بیمار می باشد و با توجه به نتایج بدست آمده برای تست فالن، منفی بودن این تست نیز ارزشمند می باشد اما منفی بودن تست تینل سندرم تونل کارپال را رد نمی کند. بنابراین انجام تست بالینی فالن جهت تشخیص یا رد سندرم تونل کارپال کمک کننده است اما نمی توان برای رد یا تشخیص قطعی سندرم تونل کارپال به آن اطمینان نمود و برای تشخیص قطعی نیاز به تست های الکترودیاگنوستیک می باشد و نمی توان تست های بالینی را جایگزین آنها کرد.

عفونت باهلیکوباکترپیلوری (HP) می تواند تظاهرات گوناگونی داشته باشد، یکی از تظاهرات معمول این نوع عفونت درکودکان درد قسمت فوقانی شکم است. غیراختصاصی بودن تظاهرات بالینی ازیک سو وهمچنین عوارضی همچون گاستریت پایدار، زخم معده، کارسینوم معده و لنفوم بافت لنفوئید مخاطی (MALT LYMPHOMA)، واز سوی دیگر نیاز به بررسی ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری پس ازدرمان مناسب مسایلی است که نیاز به تشخیص زود هنگام با یک روش ترجیحا غیرتهاجمی وکم هزینه را پس ازدرمان ایجاب می کند. هدف ازاین مطالعه ارزیابی آنتی ژن مدفوعی هلیکوباکترپیلوری درتشخیص این نوع عفونت است.روش کار در این مطالعه توصیفی مقطعی 110 بیمار با سن 1-18 سال با ناراحتی یا درد قست فوقانی شکم در بیمارستان دکترشیخ مشهد از سال 1384-1387 تحت آندوسکوپی فوقانی همراه با بیوپسی معده وارزیابی نمونه مدفوع با کیتهای محتوای آنتی بادی پلی کلونال ضد هلیکوباکترپیلوری قرار گرفتند. نتایج ارزیابی مدفوعی با نتایج حاصل تست اوره آز سریع (RUT) و بررسی بافت شناسی نمونه بافتی معده مقایسه شدند. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج110 بیمار (57 مذکر و 53مونث) تحت ارزیابی قرارگرفتند. 32 بیمار بر اساس تست آوره آز سریع و هیستولوژی از نظر هلیکوباکترپیلوری مثبت و 78 بیمار منفی بودند. دربررسی آنتی ژن مدفوعی 39نفرمثبت شدند.نتیجه گیریتست آنتی ژن مدفوعی دارای حساسیت و ارزش پیشگویی کننده منفی مناسبی می باشد.

گزارشات متعددی پیرامون بیمارانی که علیرغم داشتن درد آنژین صدری دارای انژیوگرافی طبیعی عروق کرونر (سندرم ایکس) می باشند، وجود دارد. در عده ای از آنها الکتروکاردیوگرام و یا تست ورزش با تغییرات دپرشن قطعه S-T، ایسکمی میوکارد را نشان می دهند. در این مطالعه برای رد و یا تایید ایسکمی از انجام تست اسکن با تالیوم که از حساسیت بیشتری نسبت به تست ورزش دارد، استفاده گردیده است. به همین منظور از بین هزار انژیوگرافی کرونر که در بیماران با درد آنژین صدری انجام گردیده است، بعد از حذف بیماران با میوکاردیوپاتی ضایعات دریچه ای و ناهنجاریهای مادرزادی قلب و نیز بیماران با ناراحتی های مشخص ریوی، تعداد 170 مورد با انژیوگرافی طبیعی کرونر مشخص گردید. الکتروکاردیوگرام و یا تست ورزش تغییرات دپرشن قطعه S-T در (57 درصد) 98 مورد مشخص گردید (گروه اول). در بقیه بیماران (43 درصد) 72 مورد علایم ایسکمی مشاهده نگردید (گروه دوم). تالیوم اسکن در تمام بیماران انجام گردید. با بررسی تالیوم اسکن، ایسکمی در (87 درصد) 85 نفر گروه اول تایید شد. تالیوم اسکن در (10 درصد) 8 مورد از بیماران گروه دوم مثبت بود.از نظر آماری تفاوت عمده ای بین مثبت بودن تالیوم اسکن در گروه اول نسبت به گروه دوم وجود دارد بنابراین، در بیماران با درد آنژین صدری و انژیوگرافی طبیعی عروق کرونر، داشتن الکتروکاردیوگرام و یا تست مثبت روزش می تواند گویای اشکال در پرفیوژن عضله قلب بوده و مبنای تشخیص سندرم ایکس باشد.